موتور مگلی؛ نامی که از دل کارخانههای بریتانیایی زاده شد، اما در پیچ و تابهای تولید چینی، به نمادی از اقتصادیبودن و اسپرتبودن تبدیل گشت. از سال ۲۰۰۴، وقتی بری هال این برند را بنیان گذاشت، مگلی نه فقط یک موتورسیکلت، بلکه داستانی از جاه طلبی های اروپایی در برابر غول های آسیایی شد. اما در ایران، این داستان با طعم کویرموتور آمیخته: از مدلهای قدیمی ۲۵۰ که به “سرطان” معروف شدند، تا ۲۰۰ جدید که مثل ققنوس از خاکستر برخاست. حالا، بیایید زیر این ظاهر جذاب، به قلب تپندهاش نفوذ کنیم و ببینیم آیا این سایه بریتانیایی، ارزش ایستادن در برابر طوفان جاده را دارد؟ خودرو مدیا را دنبال کنید.
موتور مگلی ساخت کجاست؟
موتور مگلی، در اصل، محصول شرکت Megelli Motorcycles بریتانیا است که طراحیهایش در انگلیس انجام میشود، اما تولید نهایی در کارخانههای چینی (مانند همکاری با لیفان) صورت میگیرد.
این برند از سال ۲۰۰۷ با مدلهای اولیه مثل ۱۲۵r وارد بازار شد و تمرکز اصلیاش روی موتورسیکلتهای سبک، اسپرت و شهری بود. در ایران، از پاییز ۱۳۸۸ توسط شرکت کویرموتور وارد شد و مدلهای محبوبش شامل ۲۰۰ (KPR 200 در جهان) و ۲۵۰ هستند. مگلی نه یک موتور سنگین مسابقهای، بلکه یک همراه چابک برای زندگی روزمره است – با وزن کم (حدود ۱۳۰ کیلوگرم) و طراحی الهامگرفته از ریسهای CBR هوندا.
مشخصات فنی کلیدی (مدل ۲۰۰، محبوبترین در ایران)
- موتور: تک سیلندر، ۴ زمانه، هوا خنک، حجم ۱۹۹ سیسی.
- قدرت: ۱۳.۷ اسب بخار در ۸۵۰۰ دور در دقیقه.
- گشتاور: ۱۴ نیوتنمتر در ۶۵۰۰ دور در دقیقه.
- گیربکس: ۶ دنده دستی.
- ترمز: دیسکی جلو و عقب (با EBS در مدلهای جدید).
- سیستم تعلیق: تلسکوپی جلو و تک کمکفنر عقب.
- مصرف سوخت: حدود ۳ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر (باک ۱۳.۵ لیتری).
- حداکثر سرعت: ۱۲۰ کیلومتر در ساعت.
- ابعاد: طول ۱۹۵۰، عرض ۷۶۰، ارتفاع ۱۰۵۰ میلیمتر؛ فاصله محوری ۱۳۰۰ میلیمتر.
- رنگبندی: مشکی، قرمز، سفید، آبی، سبز و زرد (در مدلهای ایرانی).
این مشخصات، مگلی را به یک موتور سبک و پرشتاب (صفر تا ۱۰۰ در حدود ۱۲ ثانیه) تبدیل کرده، اما با تمرکز روی دوام شهری نه تورینگهای طولانی.
کاربردها و موقعیت ایدهآل
موتور مگلی، بیشتر برای رانندگی شهری و جادههای کوتاه طراحی شده – جایی که چابکی و مصرف کم، کلید موفقیت است. این موتور برای:
- شهرنشینان جوان: در ترافیکهای تهران یا اصفهان، با وزن سبک و هندلینگ اسپرت، مثل یک شمع از میان ماشینها میلغزد. مناسب پیکهای موتوری یا رفتوآمدهای روزانه.
- مسیرهای نیمهجادهای: برای سفرهای کوتاه تا ۲۰۰ کیلومتر، با تعلیق نرم که شوکها را جذب میکند.
- علاقهمندان به سبک ریس اقتصادی: اگر عاشق ظاهر مسابقهای هستید اما بودجهتان اجازه هوندا CBR نمیدهد، مگلی گزینهای جذاب است.
اما برای جادههای طولانی یا آفرود سنگین مناسب نیست – باک کوچک و قدرت متوسط، آن را به یک “اسب شهری” محدود میکند. در بازار ایران، مدل ۲۰۰ توسط کویرموتور مونتاژ/وارد میشود و برای گواهینامه پایه ۲ (تا ۲۵۰ سیسی) ایدهآل است.
آیا موتور مگلی ارزش خرید دارد؟
ارزش خرید مگلی بستگی به بودجه و نیازتان دارد: اگر به دنبال موتوری صفرکیلومتر در رنج ۹۰-۱۰۰ میلیون تومان با ظاهر اسپرت هستید، بله، ارزشش را دارد – به شرطی که مدلهای جدید کویر را انتخاب کنید. مدلهای قدیمی (مثل ۲۵۰) با مشکلات کیفی (لقب “سرطان” به دلیل زنگزدگی و خرابیهای زودرس) اجتناب کنید. در بازار دستدوم، نمونههای سالم با ۲۰-۵۰ میلیون تومان، گزینه اقتصادی خوبی برای تازهکاران هستند.
جدول مزایا و معایب موتور مگلی ۲۰۰
| مزایا | معایب |
|---|---|
| قیمت مناسب و اقساطی آسان | مصرف سوخت نسبتاً بالا (با باک کوچک، توقفهای مکرر) |
| وزن سبک و شتاب خوب در شهر | کیفیت پایین برخی قطعات (فلاپهای پلاستیکی شکننده) |
| طراحی اسپرت و رنگبندی متنوع | کمبود لوازم یدکی در برخی شهرها |
| ترمز دیسکی جلو و عقب (ایمنی پایه) | طراحی قدیمی و عدم آپشنهای مدرن (مثل ABS) |
| لرزش کم و دوام مناسب برای استفاده روزانه | قدرت متوسط (برای سرعتهای بالای ۱۰۰ کیلومتر ضعیف) |
| بازار دستدوم قابل قبول | افت قیمت سریع در مدلهای صفر |
جمع بندی
مگلی مثل یک شمشیر دو لبه است – تیز برای جادههای شهری، اما کند در مسافتهای بلند. اگر بودجه محدود دارید و به ظاهر ریس اهمیت میدهید، بخرید (به ویژه مدل ۲۰۰ کویر). اما برای دوام بیشتر، رقبایی مثل آپاچی ۲۰۰ یا هوندا CG را در نظر بگیرید. در نهایت، سواری آزمایشی فراموش نشود؛ چون جاده، بهترین قاضی است.
